yerel seçimlerle değişim özlemek doğaldır ama, ya değişim olmazsa? 14-28 mayıs 2023 seçimleriyle varılan sonucu biliyoruz: türkiye'de değişim olmadı. yerel seçimler yolunda çalışmalar partiler katından partililer katına indi. seçmenler katına varışa da yaklaşıyoruz.
14-28 mayıs seçimleriyle akp-mhp bitecek/sonlanacak beklentileri gerçeklenmedi. 14-28 mayıs seçimleri bir yanda "o gitsin de" algısı ve beklentisiyle yaşandı; karşıtları yanındaysa "o sürsün de" anlayışıyla kenetlenildi. sonuçta gitmeliden gidebilirdi yaşandı ve gitmedi.
31 mart seçimleri yerel seçimler olmasına karşın "o gitsin de" cephesi dağınıktır; karşı yanda "o kalsın da" cephesi, neredeyse, tek ağızdan, tek yetkiliyle "onlar ve biz" birlikteliğindedir. neden? akp'nin, akp-mhp'nin geleceği 2019 sonuçlarından aşağılara ve gerilere düşmeme baskısındadır. akp-mhp yerel seçimlerde istediğini almak için, hep kazanan yoldan ileriliyor ve yerel seçimleri genel seçim havasında karşısındakileri aşağılamayla küçümseyici söylemle karşıtlık gerilimini sürdürüyor. akp'nin tek sözcüsü ve yetkilisi günboyu: "o ve karşısındakiler" tekerlemesinden uzak duramıyor. bir yandan gitmeyeceklerinden aşırı güvenle, gidebilirler korkusuyla durmaksızın saldırılarını arttırarak yinelemeyi sürdürüyor.
doğal olarak akp karşıtı chp başkanı ile istanbul belediye başkanı da ona karşı söz yarışından eksik kalmıyorlar. sanılır ki: 2019 istanbul büyük şehir belediye seçimlerinde ikinc aşamanın yenilenmesindeyiz. yine sanılıyor ki: istanbul'u almak-vermek savaşı yapılıyor.
çok açıktır ki: akp istanbul'u alırsa yerel seçimler akp için kazanılmış olacak ama, istanbul'u alamazsa türkiye salt istanbul değildir ve yine birinci partiyize dönülecektir. chp için durum değişiktir: istanbul'da imamaoğlu kazanırsa, chp'de iç tartışma ötelenecek; imamoğlu yitirirse chp yeniden yönetim ve yön tartışmasıyla arayışın içine kapanacak.
öyle görünüyor ki: 2019'a göre değişim en az beklenen olmalıdırı güvenle söyleyebiliriz. 2024 yerel seçimlerinden değişim beklemek anlaşılır da, olmazsaya partililer ve türkiye hazır mı? yine gitmediler; gitmezler, gitmeyecekler nasıl bir siyasi ve toplumsallığa dönüşür. bilen yok; düşünen az.
olası değişimlere göre ilk sarsıntıyla yeniden toparlanma ya da dağılma anlaşılır da "değişmezlik" durumunda karşılıklı "nefret" durulur mu?
türkiye'de yirmi yıldır dinmeyen, durmayan karşılıklı "nefret" durmaz; durduracak siyasi anlayış yoktur. türkiye'de değişim yerelden genele dönüşür mü? olası değişim o sonuca evrilir. oysa değişmezlik ise: önce karşılıklı "zafer" gösterisinden sonra, siyasette karşlıklı nefret sürekliliğini korur.
türkiye değişimsiz ve karşılıklı "nefret" siyasetiyle nereye varır? bugünden söylenebilecek açıktır: değişim isteği vardır da; değişim umudu yoktur.
8 mart 2024, college station, texas.
